Dromedaris avontuur / verlof

12 maart 2016 - Bamako, Mali

Goedemorgen lieve lezers,

Vanuit een zonnig en heet Bamako schrijf ik nu weer  mijn laatste stukje tekst voordat ik morgenavond naar Nederland vlieg.
Een heerlijk verlof, waar ik ontzettend naar uitkijk.
Anna weer zien, familie, mijn oom bezoeken die wegens de meest verschrikkelijke ziekte is opgenomen in het ziekenhuis en natuurlijk de 8-daags reis naar New York!

Lekker genieten van elkaar en de de heerlijke dingen die deze stad biedt.

Afgelopen weken waren net als het grootste deel van deze missie rustig, weinig schokkend en heet.
Qua werk heb ik er weinig zinnigs over te melden, buiten het feit dat we onlangs een bezoek hadden van 2 kolonels, die het werk van ons als KMar wilden bekijken.
Zij haakten dan ook bij ons aan tijdens een gecombineerde patrouille van ons als NL met de Senegalese Force Police Unit. (FPU)

Dit was een patrouille welke langs de verschillende UN posten ging.
Dan moet men denken aan bureau's als UNHCR, UNICEF, IOM, UNMAS, Save the Children en dat soort instellingen.
Deze patrouilles hebben louter als doel om de aanwezigheid van ons als VN te laten zien.
De andere patrouille die men doet is samen met de lokale politie.
Alleen zijn zij niet vaak zo welwillend, wat te wijten zou kunnen zijn aan een voetbalwedstrijd op televisie of anderszins het hebben van geen motivatie.
Onze generaal uit Benin, waar ik al eens over vertelde, had eens het lumineuze idee om de lokale politie dan maar te paaien met eten en drinken, om ze zodoende mee te krijgen.
Ik heb betrokkene vriendelijk bedankt. Wij zijn hier voor hen. Met paaien wordt dit land nooit wat en blijft de lokale politie hangen in een organisatiestructuur die toch al nergens over gaat.

De patrouille met de kolonels was erg leuk!
Ze hebben een beeld van Gao kunnen krijgen en hebben een indruk van wat wij doen en ook zeker niet doen.
Aangezien ik iemand met een uitgesproken mening ben, was dat een mooie taak voor mij.

Tijdens deze patrouille waren we op weg naar een klein dorpje, welke ons via een lange brug en een prachtig landschap naar de rand van Gao bracht.
Op deze brug kwam een man ons tegemoet wandelen met een horde aan dromedarissen in zijn kielzog.
We moesten wachten totdat dit "konvooi" ons gepasseerd was, wat mij gelijk de mogelijkheid gaf om dit tafereel vast te leggen.
Ik had alleen verwacht dat de beesten om ons voertuig heen zouden lopen ipv proberen er doorheen te denderen hahahaha.
Dit is te zien op het filmpje.

Verder een leuke ervaring weer.

Het weer in Gao, net als hier in Bamako trouwens, wordt steeds heter.
In Gao tikten we de laatste dagen de 42 graden aan, maar hoe raar ook in maart, we hebben ook al kleine regenbuitjes gehad.

Hoe zien de dagen er nu voor mij uit hier in Bamako?
Donderdag ben ik aangekomen.
Gisterenochtend heb ik me gemeld op het hoofdkwartier van de VN. Men verwacht dat je na het melden de hele dag op het HQ blijft om te "werken".
Nou, gelukkig vind ik daar wat van, wat resulteerde in het feit dat ik dan ook om 11 uur weer terug was in het hostel, waar ik nu ook zit.
Klein slaapje gedaan, aangezien ik die nacht niet had geslapen, omdat ik met een collega op de kamer lig die geen enkel geluid wil horen, dus geen ventilator en geen airco.
Ja, dat was letterlijk wegzweten.

Vannacht beter geslapen.
Nu zit ik aan een bakkie koffie (inclusie prut), zometeen wat eten en dan denk ik dat ik eind van de ochtend naar een nabij gelegen hotel loop, omdat het daar rustig is en het heerlijk zonnen is.
Qua rust.. hier in dit hostel zitten heel erg veel toeristen. Engelse lui die op doorreis zijn door Afrika. Als je zegt dat ze actievoerders van Greenpeace zijn, zou je het ook geloven. Vreemde lui die nog minder dan ik uitspoken.

Vanavond is het inchecken, een upgrade doen naar een ruimere klasse, aangezien ik een nachtvlucht heb morgen.
Morgen nog een dagje hangen en zonnen, om vervolgens om een uur of 1930 uur naar Bamako airport te gaan, om vanuit daar te vertrekken naar Amsterdam via Parijs, waar ik maandagochtend vroeg aan zal komen!

Vanuit Bamako, bedankt en tot het volgende verslag, ergens in april!

Groetjes, Mark
 

Foto’s