Nieuwe week, klaar voor Gao!

13 december 2015 - Bamako, Mali

Lieve lezers,

Week 3 zit er alweer op! Deze week was een lange, maar drukke week.
De week was in 2 delen verdeeld, namelijk maandag en dinsdag de IMTC cursus.
Woensdag tot en met vrijdag hadden we de “Safe training”.
De IMTC training wordt ook wel “death by powerpoint’ genoemd, omdat deze 2 dagen volgestopt zitten met lui die allemaal komen preken voor eigen parochie, en dan bedoel ik mensen die werken voor UNHCR, UNICEF, artsen die komen praten over HIV, wat we wel en niet mogen (Voornamelijk niet) en we moesten serieus casussen behandelen, waarin bijvoorbeeld situaties werden voorgelegd aan ons of het toegestaan is jonge kinderen uit te buiten of sex te hebben met minderjarige meisjes.
Milieu kwam ook aan de orde… wel grappig als je bedenkt dat de bevolking hier maar van alles in de fik steekt.. men zich in de rivier de Niger wast, schijt, urineert, geiten wast, auto’s wast en wat al niet meer.
Te kansloos, maar helaas verplichte kost. Van lesgeven hebben ze hier nog niet eerder gehoord.

De Safe training was daarentegen wel  erg interessant, hoewel ook niet alles ontzettend professioneel overkwam.
Er was bijvoorbeeld een stukje EHBO.
Het is dan hilarisch om te zien dat de instructeur met een schuimrubber iets aankomt, wat door moest gaan voor een afgerukt been, voorzien van een slangetjes welk aan een fles vast zit, waarin een rode substantie zit, wat door moet gaan voor bloed.

Tevens kregen we les in hoe te handelen bij een kidnapping en wat we dan vooral wel en niet moeten doen.
Stukje brandbestrijding kregen we en les in het herkennen van explosieven, aangezien dat “in de regio” (zoals dat wordt genoemd buiten Bamako) een gevaar is.

Deze Safe training werd afgesloten met een oefening.
Deze oefening had tot doel om datgene wat wij geleerd in de praktijk te brengen.
Vooraf werd de klas in 3 groepen verdeeld. Elke groep had een teamleider en een plaatsvervanger. Gelukkig was ik geen van beiden, omdat het niet meevalt om met verschillende culturen of burgers welk voor de VN werken, samen te werken.

Wij waren in de oefening deel van WFP. (World Food Program)
We moesten naar dorp X een vracht eten brengen, maar uiteraard zou dat niet volgens pan verlopen.
Na een korte briefing namen we plaats in 2 voertuigen. Uiteraard werd er een explosief onderkent.
Vervolgens moesten we wegrijden met de voertuigen naar een bepaalde plek rijden, maar al snel werden we door gewapende mannen uit de voertuigen getrokken. We moesten datgene uitvoeren wat we aangeleerd hadden gekregen, bijvoorbeeld luisteren, niets zeggen en rustig blijven. Niet de held uithangen of ontsnappen.
Nadat we kort “mee werden genomen” was dit moment “einde oefening” en moesten we onze weg vervolgen, toen plots een aantal ingehuurde “acteurs” zogenaamd slachtoffer werden van een explosief.
We moesten dus handelen, bijvoorbeeld verbinden en een tourniquet aanleggen.

Dit parcours ging zo door met wat oefenmomenten.
Als laatste werden we weer overvallen door gewapende mannen.
We werden geblinddoekt en we werden met water overspoten.
We moesten in bepaalde houdingen gaan liggen, op de grond, maar ook in modderpoel.
Uiteindelijk werden we geblinddoekt in een hok gezet, waar Arabische leuzen werden geroepen, met als doel dat we bevrijdt werden en dat het einde oefening was.

Leuke oefening, maar het bevestigd hetgeen dat het lastig is om samen te werken met mensen die een hele andere kijk op zaken hebben of die zelfs nog nooit met een portofoon hebben gewerkt.
Sommigen nationaliteiten willen bij een explosieven-dreiging voorwaarts gaan, terwijl “wij Europeanen”af willen wachten tot er gespecialiseerde eenheden ter plaatse zijn.

Laat ik het anders verwoorden… ik hoop niet dat ik in een situatie als hierboven geschetst terecht kom, maar dan in realiteit, en dat bepaalde nationaliteiten mijn rug moeten dekken.

Morgen gaan we eindelijk uit Bamako weg, om naar onze definitieve stek Gao te gaan.
We worden midden in de nacht opgehaald, om vervolgens via het hoofdkwartier naar het vliegveld gebracht te worden.
Ik heb er heel erg veel zin in. Onlangs was hier een collega, welke hier een tussenstop had, omdat hij met verlof naar NL ging. Hij werkt in Gao.
Hij liet foto’s en films zien en vertelde over het werk.
Het zou zelfs kunnen zijn dat er bootpatrouilles over de Niger plaats gaan vinden.

Wij komen als eerste op het nieuwe VN Superkamp.
Er is daar op dat kamp nog niet veel, dus even zien hoe een en ander geregeld moet worden bijvoorbeeld mbt eten.
De onderkomens zijn wel goed en er kan gesport worden.
We kunnen onze namen laten registreren bij het kamp waar de hoofdmacht van NL zit, zodat we ook daar af en toe kunnen sporten of eten.

Maar goed, dat is voor latere zorg.. eerst maar zien dat we morgen in Gao aankomen.
Zonder gezeik of problemen.. want ook hier zwaait de onzekerheid scepter en in wordt men gesponsord door de luchtvaartmaatschappij “Maybe Airlines..”

Une beau jour et jusqu’ á la prochaine fois!

 




 

Foto’s

2 Reacties

  1. Tante Agnes:
    14 december 2015
    hai schat, jij naar Gao, wij net terug van een paar daagjes knotsgezellig Maastricht! a.s. zondag naar Marius en Rebecca en dan weer op naar het nieuwe jaar Ik hoop dat je een fijne stek krijgt daar en dat de tijd zal vliegen ✈️
  2. Anna:
    15 december 2015
    Hoi lief,

    Gelukkig ben je inmiddels in Gao aangekomen.
    Hopelijk zonder gezeik of problemen schrijf je:hmm, dat niet helemaal maar je bent er:das t belangrijkste..

    Nu gaat het eindelijk echt beginnen, dus ga er iets moois van maken..
    Zal je nog wel eens terugdenken aan die rustige daagjes met powerpoints als je straks vol aan de slag moet?

    Je eerste maandje zit er alweer bijna op:1 down, 5 to go..

    Kus