Wat een week...

Goedemorgen lieve lezers,

Allereerst wil ik vanuit Gao iedereen alle goeds wensen voor dit nieuwe jaar.
Ik hoop dat iedereen hele fijne feestdagen heeft gehad en dat 2016 nieuwe kansen en inzichten biedt.
De feestdagen hier waren rustig. Oud en nieuw hebben we de NL tijd aangehouden, (uur vroeger hier) wat betekende dat ik na een belletje naar het thuisfront, redelijk vroeg op bed lag.
Op kerstavond waren wij uitgenodigd om op Camp Castor te gaan eten.
Dit was echt heerlijk. Er was een lopend buffet, compleet met garnalen, vis, sla, kip, biefstuk, kalkoen en wat al niet meer.
Dit was voor mij een enorme boost aangezien ikzelf een tamelijk vervelende week achter de rug heb en waarin niet alles vlekkeloos verliep.

De dag voor kerst merkte ik al aan mezelf dat ik niet lekker werd.
In eerste instantie dacht ik aan een griep, dus lag er niet echt wakker van. Hoewel ik nooit griep heb.
Al snel merkte ik dat ik spierpijn kreeg, mijn ogen zeer begonnen te doen en ik op een bepaald moment echt enorm moe was.
Ik wilde graag dat weekend toch even aankijken.
Die maandag daarna ben ik toch naar de arts gegaan, die inderdaad een griep constateerde, maar ook hoorde dat mijn rechterlong niet schoon was.
Waar dit aan te wijten is, is niet bekend, maar het zou kunnen zijn vanwege het feit dat ik in Bamako elke dag sportte.
Hier loop ik regelmatig hard. Hier zijn dan wel geen uitlaatgassen, maar er hangt hier enorm veel (rood) woestijnzand.
Uiteindelijk moest antibiotica volstaan voor een week, vertelde de arts mij.
Kuur afmaken, waren zijn woorden... En daarna zouden we wel verder zien.
Ik kan nu gelukkig zeggen dat de klachten zo goed als weg zijn. Nog niet 100% fit, maar ik ga het sporten wel weer oppakken.
Ik had er niet aan moeten denken welk traject ik in zou gaan als de klachten hadden aangebleven, even buiten de medische faciliteiten hier en in de omgeving daargelaten. Het enige dat hier is, is een level-1 hospitaal van de Nederlanders op Castor.
Voor een verder onderzoek moet men al snel naar een andere locatoe of zelfs land.

Een ander naar iets is dat mijn ma is opgenomen in het ziekenhuis.
Ook dit kwam als een klap, hoewel ik wist dat dat er weer aan zat te komen.
Degenen die mijn ma kennen weten hoe het is met haar gezondheid.
Ze ligt nog in het ziekenhuis en ze zal aanstaande dinsdag, als ze weer wat aangesterkt is, de nodige onderzoeken krijgen.
Dus toch wel wat zorgen, hoe dan ook.

Wat is er nog meer misgegaan?
Het uitbetalen van mijn salaris en dat van een collega.
Op zich hebben we hier niet heel veel geld nodig omdat er geen moer uit te geven valt, danwel te verkrijgen is, maar aangezien de VN bureaucratie ten top is, had ik het fijn gevonden als mijn VN salaris op mijn rekening had gestaan. Dan had ik in ieder geval geweten dat al mijn gegevens goed waren. In Bamako werden we 3 keer toe geconfronteerd met een Afrikaanse college, welke voor de afdeling “Finance” werkte, die elke keer de zaken verkeerd had ingevoerd.
Nu hebben ze alsnog mijn en de gegevens van een collega op de een of andere manier niet goed ingevoerd, maar ze hebben wel 2 keer een behoorlijk salaris uitgekeerd, wat nu blijkt, op 2 onbekende rekeningen. Ergens circuleert ons salaris.. maar waar...??
De casus ligt nu in New York, daar waar het hoofdkantoor van de VN zit.
Men wist ons min of meer te garanderen dan we ons achterstallig salaris bij het salaris van januari zouden krijgen.
Dit betekent dan wel een salaris van een paar dagen november, de maand december en januari. Dat is dan wel weer een prettig vooruitzicht. ;)

Ik heb mezelf een bureaufunctie toegeeigend.
Mijn collega Rob had al een bureaufunctie, namelijk de functie als personeelsman.
Ik, de man van de logistiek nu, zit nu samen met Rob op een kantoor.
Erg gezellig en nog beter dat ik de beschikking heb over een laptop en desktop met internet.
Want het internet (wifi / 2G / 3G) en de telefoonverbinding hier blijft KUT.

Ik wil de mensen die mij onlangs weer voorzien hebben van post, pakketjes met lekkernijen of anderszins bruikbare materialen erg bedanken!
Het allermeest wil ik Anna bedanken, voor dat onvergetelijke kerstcadeau dat ik van haar, middels een kerstgedicht, heb mogen ontvangen.
Een concert van de “2 Cello’s” in Frankfurt amMain.
Voor hen die dit niet kennen.... google 2 cello’s, en gij zult vinden.
Anna, je bent een schat!

Ik kijk uit naar mijn verlof, wat vanaf 11 januari zal aanvangen.
Het ticket van Gao naar Bamako heb ik al.. nu het ticket van Bamako naar Amsterdam via Parijs nog.

Ik tel de dagen af..

Groet vanuit Gao.